Dat riep ik toen ik een half, hardgekookt ei uit mijn handen liet glippen en mijn jurk helemaal vol zat met viezigheid. Een jurk die ik die ochtend schoon had aangetrokken.
En nee, eerlijk gezegd riep ik dat niet. Ik vloekte, keihard. Wat ik uitriep zal ik hier maar niet herhalen.
Een paar dagen later laat ik opnieuw een deel van mijn ei vallen. Dit verzin ik niet. Het valt gelukkig op de grond en ik hoef geen schone kleren aan te trekken. Deze keer roep ik wel WTFleur?!! Ik roep het om de moed erin te houden. Ook al is een deel van het ei onder de verwarming terechtgekomen en kan ik er niet makkelijk bij om het op te ruimen.
Ik roep het ook als de printer het niet doet en ik voor niks naar boven ben gelopen; als ik op de bank lig, mijn lippenbalsem laat vallen en deze onder de bank rolt, net buiten mijn bereik; als ik uit het doosje twee wattenstaafjes pak, het doosje wiebelt en voor ik het weet de grond bezaaid is met de overige 198 staafjes; en als ik een poes een vogeltje zie vangen. Overigens gaan de meeste kadavers aan mij voorbij. Ik probeer één keer per week de tuin op en neer te lopen en meestal heeft manlief de afgekloven lijken, waarvan soms alleen nog twee vleugels intact zijn, dan al opgeruimd. Maar als de wifi-verbinding uitvalt, terwijl ik ergens mee bezig ben, dan roep ik WTFleur?!!
Het is natuurlijk maar gekkigheid. Dit is klein leed waarvan iedereen weleens last heeft. Toch kunnen dergelijke stompzinnige dingen me ontmoedigen. Bijvoorbeeld op een dag dat ik me helemaal niet lekker voel. Of op een dag dat ik de buurvrouw drie keer voorbij zie komen op de fiets en ze later in haar auto stapt.
Er zijn veel mensen zoals ik, realiseer ik me. Anderen die ook belemmerd zijn door M.E. en het daar moeilijk mee hebben. Soms stel ik me voor dat iemand – net als ik – zijn of haar elleboog aan een deur stoot en er van kwaaiigheid een trap tegen geeft om er een zere teen aan over te houden. Was jij dat soms? Denk dan aan mij. Ik was degene die een schone jurk aan moest trekken, omdat de vorige vol zat met gele en witte smurrie. Een schone jurk die ik dus achterstevoren aantrok. WTFleur?!!
Dit artikel verscheen eerder als gastblog bij M.E. Centraal
Nieuwe bezoekers: vergeet niet om je op de nieuwsbrief te abonneren aan de rechterzijde!
En je kunt me ook op Twitter vinden: @Fleurtje_Eliza.
This post is also available in: Engels