Ik deed het bijna, werkelijk bijna. Ik wilde het echt doen. Ik stond op het punt om een account op Twitter aan te maken. Want op 12 mei – Wereld M.E. Dag – was @BBCSpringwatch het thema wildlife from my window en ik heb zoveel verhalen om te delen.
Het leven kan een soap-serie zijn, tenminste wel in onze tuin. De lente is nog niet ten einde, en tot dusver speelde er zich niet alleen vertederende, maar ook hartverscheurende taferelen af.
Dagelijks zit een stel houtduiven hoog in de grote boom en doen ze niks anders dan tortelen. De kleinere en meer elegante turkse tortels hadden een nest achterin de tuin, maar ik zag met eigen ogen hoe een roek er met de eieren vandoor ging. Een paar dagen later wist een merel-paartje een ekster te verdrijven, maar het was te laat en de eitjes in het nest waren stuk. En dit was al hun tweede nest, het eerste was verwoest door een storm eind maart.
Ik kon al deze verhalen delen en met plezier deelnemen aan het thema van het wilde dierenleven vanuit mijn raam, maar het was de bedoeling dat men foto’s stuurde. En ik heb niet het uithoudingsvermogen om met mijn zware, telescopische camera de baby mussen die door hun ouders worden gevoerd, het egeltje dat zich verschuilt tussen de lelietjes van dalen of de kauwen die door de schoorsteen van buren verdwijnen vast te leggen.
Maar… inderdaad ik kan hier een maar aan toevoegen en het is een flinke. Datgene waar ik het meest van genoot deze lente, was datzelfde dat me frustreerde. Het is een zangvogeltje dat ik vaak hoor als ik ‘s morgens mijn ogen open en ik weet dat het dichtbij het huis zingt. Het lukte om het kleine ding vast te leggen en als je op onderstaande link klikt, dan hoor je de opname en misschien weet jij voor vogel het is.
Het frustrerende deel is dat ik deze opera-ster niet zag, hoezeer ik het ook probeerde. Als het in onze tuin, dan zie ik alleen een dikke duif en aangezien zijn lippen niet bewegen, weet ik dat hij niet is waarnaar ik op zoek ben.
This post is also available in: Engels
2 Responses to #Wildlifefrommywindow