Minder dan een week voor het begin van 2016 liet ik mijn smartphone vallen, waardoor het scherm barstte. Ik baalde vreselijk van mezelf en op dat ogenblik was mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar geboren: mijn zelfverwijt kwijt te raken.
Eind oktober (van dit jaar) belde een vriendin. Ik vroeg haar een minuutje te wachten, want ik moest mezelf even positioneren. De draadloze telefoon waarop de vaste lijn was aangesloten, ging onlangs stuk. Daardoor moest ik me in allerlei bochten wringen om de draad van het oude, analoge toestel dusdanig door de huiskamer te doen, dat ik kon bellen terwijl ik op de bank lag.
‘Heb je de telefoon stuk laten vallen,’ vroeg ze me.
Het was maar goed dat ik dat niet had gedaan. Dat zou pas een bron voor overvloedig zelfverwijt zijn. In dit geval hield de telefoon er helemaal vanzelf mee op. Gelukkig maar.
Ik heb het er nog steeds moeilijk mee dat ik ziek ben. Niet dat ik mezelf verwijt dat ik ziek werd (dat station ben ik inmiddels gepasseerd, halleluja), maar omdat ik ziek blijf. Als je hieruit opmaakt dat mijn goede voornemen een doorlopend project is, dan heb je gelijk. Als ik wakker word en me beroerd voel, dan is het eerste wat in me opkomt dat ik het de vorige dag te bont heb gemaakt. Heb ik teveel gedaan? En als ik, op andere dagen, ‘s avonds in bed zere benen heb, dan verwijt ik mezelf dat ik meer actief had moeten zijn. Zo gaat en gaat dat maar door. Zorgen en twijfels als deze zijn vermoedelijk genoeg om eenieder gek te maken? Een mens is niet gemaakt om ziek te zijn, laat me je dat vertellen.
Precies tien dagen nadat ik mijn vriendin sprak, liet ik mijn smartphone met het gebarsten scherm in het toilet vallen. Ik voelde me niet eens zo heel erg debiel, gezien het feit dat dit diezelfde vriendin al eens was overkomen. Ik had vier dagen nodig om uit te vinden wat een geschikte, nieuwe mobiele telefoon voor mij zou zijn. Maar bij het bestellen hiervan liep ik vast. Hoe kon ik met online bankieren betalen als ik niet langer een telefoon had om mijn TAN-codes op te ontvangen?
Ik rolde met mijn ogen om mijn eigen stommiteit. Inderdaad: dat was vol zelfverwijt. Maar het kon me niet deren. Ik besloot mezelf niets te verwijten voor dit zelfverwijt.
Ook al heb ik het er nog steeds moeilijk mee dat het herstel van mijn gezondheid zich nog niet heeft aangediend, ik weet nu dat mijn zelfverwijt minder en minder wordt. Zo gek heb ik het eigenlijk niet gedaan dit afgelopen jaar, wat denk jij?
Ik wens jullie het allerbeste voor het nieuwe jaar. Liefs, Fleur
Nieuwe bezoekers: vergeet niet om je op de nieuwsbrief te abonneren aan de rechterzijde!
En je kunt me ook op Twitter vinden: @Fleurtje_Eliza.
This post is also available in: Engels
One Response to Weg met zelfverwijt