Wandelen

Deze week wordt de Avondvierdaagse gelopen. Ik hoor de rumoer en kinderstemmen enkele straten van mijn huis. Als kind liep ik alle jaren mee. En toen een van mijn twee oppaskindjes er de leeftijd voor had, ben ik met hem ook eens meegeweest.

Ik was zo kind aan huis bij de familie waar ik babysitter was, dat ik wel gekscherend deel van het interieur werd genoemd. Zowat tien jaar bracht ik er elke week twee middagen en avonden met plezier door.
Tegenwoordig ben ik een meubelstuk in de tuin, een verlengstuk van mijn stretcher waarop ik lig te rusten. De temperatuur is heerlijk en ik lig bewegingsloos in de zon. Ik ben opgegaan in het exterieur. Mussen, merels en zelfs eksters merken me al niet meer op. Onverstoorbaar woelen ze met hun snavel systematisch de grond om, op zoek naar een vette regenworm of zaden. Bijen zijn druk om stuifmeel te verzamelen. Ze zijn zo dichtbij dat ik het resultaat van hun noeste arbeid op hun achterpootjes ontdek.

Mediteraanse temperaturen vragen om mediteraanse tijden van eten. Als ik ‘s avonds om acht uur klaar ben met eten, hoor ik de liedjes die de laatste wandelaars van de Avondvierdaagse zingen. Die zijn na al die tijd nog hetzelfde.
Om half negen is het stil en droom ik ervan om ooit zelf weer te wandelen. Naar de supermarkt hier in de buurt welteverstaan. Als dat zo is, dan zal ik er ‘een potje met vet’ bij neurieën.

Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.