Volg je horloge… eeuh…, je hart natuurlijk

Mijn partner heeft een hartslagmeter met GPS-locatie. Het kan de lengte en het verloop van een training buitenshuis vastleggen. Na zijn ongeluk op de fiets bleek dat de boer die zijn fiets zou bewaren die ‘s morgens op de ene plek op zijn erf had staan. Later die dag was de fiets verplaatst, zoals op de computer duidelijk werd.

Tegenwoordig heb ik er aardigheid in om dit apparaat te gebruiken voor mijn, bijna dagelijkse, korte wandelingen. Ik geef mijn lot over aan Big Brother. Uit de eerste twee sessies werd helemaal niks duidelijk, want de hartslagmeter was duidelijk niet dergelijke korte afstanden met een traag tempo gewend. Inderdaad, ik ben niet aan het trainen voor een marathon zoals veel eigenaren van dit ding, en zelfs niet voor de tien kilometer hardlopen zoals manlief in het begin van het jaar deed.
De instellingen konden worden aangepast aan mijn treurige tred en nu werkt het prima. Er zit een enorm horloge bij waarop de huidige snelheid en andere relevante gegevens kunnen worden afgelezen. En met dank aan de GPS, kan je er zelfs je weg terug naar huis mee vinden, mocht je verdwalen.
Ik krijg de neiging om te praten tegen dit horloge, zoals ik tegen mijn garen ooit deed en zoals David Hasselhoff in de televisieserie Knight Rider. ‘K.I.T.T., ik weet niet hoe ik terug naar huis moet vanaf de brievenbus die slechts drie straten van thuis is. Kan je me helpen,’ fluister ik. Fluisterend, omdat ik me belachelijk zou voelen om midden op straat tegen mijn horloge te praten. Terwijl dat niet nodig is. Ik kan doen alsof ik de allereerste eigenaar van de Google iWatch ben. Een horloge dat niet alleen als navigator werkt en de tijd weergeeft, maar waarmee je ook nog eens kan bellen. Wie weet kan ik het ook als föhn gebruiken, je weet maar nooit waar die lui mee aan komen zetten.
Natuurlijk verdwaal ik niet, terwijl ik onderweg ben om een brief te posten, zo belachelijk ben ik nou ook weer niet. Het weer is heerlijk en ik neurie vrolijk Heartbeat, een hit uit de jaren tachtig. Terug thuis onthult mijn eenvoudige laptop niet alleen mijn gemiddelde hartslag of de weg die ik aflegde in een kwartier tijd. Via internet kom ik erachter dat dit een nummer is van Don Johnson en niet van David Hasselhoff, zoals ik dacht. Los van hun kapsel is het niet zo vreemd om deze mannen door elkaar te halen: allebei acteurs uit de jaren tachtig met afgetrainde lijven en heel macho personages.

Mijn partner herstelt vlot van zijn ongeluk – alweer drie maanden geleden – en is zelfs al weer aan het werk voor een paar uur per dag. Fijn voor hem. Niet alleen om weer op de rails te zijn van het normale leven (druk met werk, een sociaal leven en geen zorgen te hebben om een problematische gezondheid), maar ook omdat ik fanatiek op zoek ben op Youtube naar dat ene, bekende nummer van David Hasselhoff.
Ik kan het maar niet kan vinden. Kon ik het K.I.T.T. maar vragen.

Hier kan je mijn column Ik praat tegen mijn Zpagetti vinden en hier kan je een vorige episode lezen: Zwarte Magica en haar naalden;
Hier is de videoclip Heartbeat van Don Johnson;
En als we toch bezig zijn… dit is de muziek van Knight Rider.

Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.

This post is also available in: Engels