Tour de Fleece frivoliteiten

Afgelopen jaar, twee dagen nadat de wielrenners van de Tour de France hun reis van 23 dagen op de Champs-Élysées beëindigden, spinde ik voor het eerst in mijn leven. Zoals voorspeld door sommigen, was ik meteen om.
Na ruim elf maanden spinnen – met een tol, niet met een spinnewiel – blijkt het een zeer interessante rit.

Dirk en Dolly

De Tour de Fleece is het jaarlijkse evenement waarbij spinners gezamenlijk spinnen. Ze komen bijeen, delen hun vorderingen online, of allebei. Ik ben dankbaar voor het digitale tijdperk waarin ik leef. Het brengt me in contact met mensen ondanks dat ik door ME aan huis ben gebonden.
Terwijl ik vrienden die deelnamen aan de Tour de Fleece op Ravelry (de community voor breien die ik al eerder noemde) aanmoedigde, stuurde een van hen me wat materiaal. Ik bouwde een spintol van drie penselen en een haakje, en daar begon mijn avontuur. Het duurde niet lang of ik kocht een fatsoenlijke spintol en meer wol – vanaf dat moment door mij Dolly genaamd.
Zoals met alles wat nieuw is, was er een leercurve. Deze omschrijving verhult op een beleefde manier het vloeken dat ermee gepaard ging, ik brak geregeld mijn draad. Het Engels woord voor spintol is drop spindle. Drop betekent vallen. Zodra ik de tol Dirk noemde, ging het een stuk beter en vloekte ik niet meer dan normaal.

Mijn excuses aan de wc-rollen

In de meeste gevallen zijn twee of meer draden nodig om een getwijnd garen te maken dat geschikt is voor gebruik. Met de handgesponnen draden die ik op Dirk maakte, had ik lege wc-rollen nodig om die draden tijdelijk op te slaan. Met twee tollen kan je twee enkele draden maken die je met een derde kan twijnen. Ik heb inmiddels drie tollen, maar ben daar nog niet zo handig in. Dus de wc-rollen maakten een essentieel deel uit van mijn spinnende leven. Tot ik een Turkse spintol van Jenkins won op Ravelry.
Met een Turkse spintol wordt de gesponnen draad om de vier pootjes gewonden, waardoor een soort vierkant bolletje ontstaat. Na afloop verwijder je simpelweg de steel plus pootjes (weet niet zeker of dit het juiste jargon is met betrekking tot spinnen, maar de spinpolitie is meer behulpzaam dan straffend wanneer dingen onduidelijk zijn. Ik reken erop dat mijn vezelige vrienden me corrigeren als ik het mis heb en zij denken dat het ertoe doet). Vervolgens neem je het begin en het einde van wat je spon en twijn je dat. Op deze manier heb je geen wc-rollen meer nodig.
Het scheelt een hoop extra werk, tijd en het belangrijkste: mijn eigen energie. Het nadeel is dat ik het gevoel heb dat ik mijn wc-rollen teleurstel. Ik vermoed dat het een leuke upgrade was tijdens hun pensioen nadat ze dagenlang (dat is best lang voor een ME-er met darmproblemen) in het kleinste en donkerste kamertje van het huis hadden doorgebracht. Dat ze er kotsmisselijk van werden hadden ze er graag voor over om zo’n mooi garen te mogen dragen, en misschien is dat niet zo erg als te worden vermorzeld en in de papierbak te verdwijnen.

De kringloop van het leven

Het voordeel van verdwijnen in de bak voor het oud papier is dat een wc-rol uiteindelijk een pizzadoos kan worden. Misschien heeft het daar van gedroomd sinds diens jeugd, maar recyclen kan ook betekenen dat een wc-rol wordt getransformeerd tot… een wc-rol. Of een rol voor keukenpapier, wekenlang staand in een keukenkastje toekijkend hoe dingen eromheen over de datum gaan. Dat zou pas teleurstellend zijn.
Zou het niet mooi zijn als iemand een spintol gemaakt van oud papier uitvond? Ik denk dat het best kan, want zelfs van appelvezels (overgebleven na het maken van sap, stel je al die appelvezels in een fabriek voor die decennialang overbodig waren, hartverscheurend) is het mogelijk om veganistisch leer te maken. Hetzelfde geldt voor ananas. Tevens zijn munt, roos, aloë vera en parelstof geschikt om vezels van te maken waarmee je kunt spinnen.
Het lijkt me heerlijk om op een dag zulke Dollies te hebben. De paar legen wc-rollen die ik nog heb liggen smeken me nu al om zo een spetterende outfit.

 

 

Als je dit met plezier hebt gelezen, lees dan ook Geen dag zonder plezier – hoe de iManor tot stand kwam.

Vergeet niet om je op de nieuwsbrief te abonneren aan de rechterzijde, dan lees je mijn volgende artikel zodra deze is geplaatst!
Je vindt me ook op Twitter: @Fleurtje_Eliza.

En wist je dat ik een portfolio met mijn fotografie heb bij Shutterstock? Daar vind je meer spinplaatjes en een hele berg interessante foto’s aangaande breien en garen. Deel deze link gerust als je denkt dat iemand deze fotografie voor diens blog, webpagina of nieuwsbrief kan gebruiken.

This post is also available in: Engels

This entry was posted in Laat Me vertellen, Me talking. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.