Ik begon mijn hersenen te zien als een donkere kelder, vol ruimtes van verschillende afmetingen. De gang erdoor was gemakkelijk verlicht door aan het koord van het licht te trekken, terwijl ik de trappen afging. Die gang kon leiden naar allerlei kennis die was opgeslagen in de kleine kamers.
Een van de kleinere ruimtes had een roestige deur die met zoveel kabaal openging, dat ik er zowat kippenvel van kreeg. Het was er binnen zo stoffig en vol met spinnenwebben, ik kon me nauwelijks kon voorstellen dat er ook nog maar iets te vinden zou zijn.
Trigonometrie. Trigonometrie. Tri-go-no-me-trie. Ik had al zo’n moeite het correct te spellen, dat ik me aan het uitspreken ervan me bijna niet durfde te wagen. Ik struikelde over mijn eigen tong, maar ja… dit is dan ook wel een woord met vijf lettergrepen.
Er is een eenvoudige oplossing voor dit probleem. Kruip gewoon achter de computer en op het internet is een computerstem te vinden die dit op de juiste manier kan uitspreken. Dit kan je eindeloos herhalen, het is gewoon een kwestie van de afspeelknop nog een keer aan te klikken. En nog een keer. Het zal niet zo zijn als met een docent die genoeg kan krijgen van zijn of haar leerling.
Op de middelbare school leerde ik de begrippen sinus, cosinus en tangens, maar tot een paar dagen geleden kon ik me niet meer voor de geest halen wat ik daarmee kon doen. Het was iets met het berekenen van hoeken in graden, maar sinds mijn middelbare school had ik daar niks meer mee te maken gehad. Ik wist niet eens dat het trigonometrie heette en dat was hoogstwaarschijnlijk maar goed ook. Het kostte me moeite om de wiskundige regels te leren en als ik had geweten dat het zo’n hoogdravende naam had, dan was het des te intimiderender geweest.
Om mijn diploma te behalen, mocht ik niet meer dan twee onvoldoendes hebben en ik wist dat wiskunde er eentje van zou zijn. In die tijd moest ik hard werken om zelfs maar die benodigde vijf te halen. Op een dergelijke leeftijd is het niet raar dat kinderen niet alles aan hun ouders vertellen, maar in dit geval was het andersom. Kennelijk was ik niet de enige die zich zorgen maakte om mijn resultaten. Mijn moeder scheen al die tijd koelbloedig, maar drie maanden na mijn diploma-uitreiking gaf ze toe dat ze nog steeds droomde dat ik examen deed.
Via gratis, online cursussen is de sos cas toa vuistregel terug en pijnig ik mijn hersens. Ik ben er nog steeds niet goed in, maar het is te doen. De volgende uitdaging zal geometrie zijn met dingen die lineaire algebra heten en angstaanjagend klinken.
Dus mijn verkenningstocht door de kelder wordt voortgezet, maar vertel het vooral niet aan mijn moeder. Ik wil niet dat ze weer eng gaat dromen. En herinner me vooral niet aan een zekere wiskundeleraar. Dat zou mij zeker nachtmerries geven.
Wellicht vind je dit ook aardig om te lezen: Beauty, form en fruit or Met suiker en kaneel.
Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.
This post is also available in: Engels