Soms heb ik een dag dat ik me mismoedig voel en dan denk ik vaak over een buurvrouw die vroeger naast me woonde. Haar man was minder vaak thuis dan zij was, maar dat is slechts mijn bescheiden perceptie gebaseerd op de regelmaat dat ik allebei hun auto’s voor de deur zag staan. In die tijd was ik elke dag weg van huis, ofwel op weg om te werken, naar de universiteit of naar een museum of een andere interessante plek. Om maar te zwijgen over de vele malen dat ik met een vriend of vriendin bijpraatte onder het genot van een drankje of diner. Dat waren nog eens tijden: het was een leven zonder M.E.
Maar terug naar mijn buurvrouw. Ik had de oprechte indruk dat ze last had van liefdesverdriet. De grootste aanwijzing voor deze veronderstelling (en dat is alles wat het is. Ik kan het verkeerd hebben vanaf het allereerste begin, realiseer je dat) was makkelijk op te pikken en zeer moeilijk te negeren. Zo nu en dan werd ik opgeschrikt door het plotselinge volume van haar stereo-installatie. Een enkele keer zat ik rechtop in bed. Het was ‘Love Hurts’ van de band Nazareth. Wie kent niet dat beroemde lied van de Schotse rock band uit de jaren zeventig?
En ik kon het niet helpen te denken dat ze dan zwaar onder invloed op de bank lag. Misschien met bergen gebruikte tissues om haar tranen weg te vegen en omringd door lege flessen van een alcoholische drank met een hoog percentage alcohol.
Nadat ik het lied voor de derde keer hoorde, was mijn medelijden voor haar verdwenen. Telkens als ze was in haar Love-Hurts-mood bleef ze het herhaaldelijk afspelen. Mijn hoofd onder mijn kussen was geen optie en ik had geen oordoppen om mezelf te beschermen. Er zat niets anders op dan in mijn badkamer, dat dankzij vernuftige architectuur naast haar huiskamer was gebouwd, op de betegelde muur te bonzen. Met een bezem.
Voor zover we weten zou de man op een olieplatform kunnen werken en daarom voor enkele weken weg van huis zijn. Het was dat of elke maand een andere minnares, wie weet … Ik moet toegeven: ik vraag het me nog steeds af als ik denk aan dat koppel. Ik heb nooit geweten of deze veronderstelde problemen, tussen haar en de man die haar man zou kunnen zijn, zijn opgelost, want ik verhuisde naar een andere stad. De volgende huurder zou ofwel moeten leven met muzikale voorkeur van de buren of moeten bonzen op de muur in de badkamer. Zie de gebarsten tegels.
Een paar jaar later werd ik door deze ziekte overvallen – als door de bliksem getroffen en nu ben ik het die elke dag op de bank ligt. Als ik voel me mismoedig voel – het komt gelukkig niet zo vaak voor, maar er zijn dagen dat ik me in mijn eigen lichaam gevangen voel – ligt hier een berg gebruikte tissues om mijn tranen weg te vegen. Gelukkig ben ik niet omringd door flessen drank. En mijn huidige buren zullen het prettig vinden dat ik een mp3-speler heb. Indien je het je afvraagt: er staan geen nummers van Nazareth op.
Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.
This post is also available in: Engels