Swifferfee

Op de radio hoor ik over de internationale Week van het Kind. Hier in Nederland is het ook de Maand van de Filosofie met als thema: de ziel.
Voor mij is het elke dag de dag van de ziel, aangezien ik voornamelijk met mezelf (lees: mijn stoffelijke lichaam) zit opgescheept. Maar gelukkig is sinds kort mijn uitzicht vanaf de bank beter, want we hebben eindelijk een nieuwe vloer.

Ongeacht of mijn ziel een samenraapsel van stofjes en impulsen in mijn hersenen is, of dat er daadwerkelijk een geestelijk deel van mij bestaat dat afgaat op emotie en gevoel… Omwille van mijn mentale weerbaarheid dien ik mijn ziel te koesteren, zodat mijn allesoverheersende beperking op de achtergrond blijft. Niet in het omhoog komen van mijn mondhoeken ligt de essentie, maar in de stralende glimlach erachter. Daarin zit, denk ik, mijn ziel.
Het liefst zou ik net als Pippi Langkous en Donald Duck borstels onder mijn voeten binden en met veel gespetter de vloer schrobben. Maar een statisch doekje is beter voor de vloer en ook voor mij. Al zou ik mijn eigen variatie op de schoonmaakdans van de twee genoemde jeugdhelden wel weten: op rolschaatsen de Swiffer door de huiskamer duwen!

Ja, die ziel van mij herinnert me gelukkig aan het kind zijn, waarin nog nauwelijks angsten, laat staan chronische ziektes of andere dingen die ik nooit voor mogelijk hield, bestonden. Toen al wist ik met veel plezier mijn eigen dag te kleuren. Avonturen genoeg, telkens weer wat nieuws. En mocht het er ooit van komen: mijn rolschaatsen pas ik nog steeds.

Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.

This post is also available in: Engels