Mopperend bracht ik na het wassen twee flinke handen vol crèmespoeling aan. Eigenlijk was al dat haar teveel werk voor mijn slappe armen. Maar ja… naar de kapper gaan doe ik ook niet voor mijn plezier. Zulk lang haar had ik van mijn leven niet gehad.
Voordat ik ziek werd, gebruikte ik vrijwel nooit crèmespoeling. Ik deed shampoo in mijn haar en boetseerde mijn schuimende bos tot een hanenkam. Met mijn hoofd net buiten het bereik van de douchestraal liet ik de shampoo inwerken, terwijl ik andere lichaamsdelen sopte.
Als ik in het na het sporten in de grote, gemeenschappelijke doucheruimte stond, wist ik me meestal net op het laatste moment in te houden. Het had niet veel gescheeld of ik stond te midden van anderen kinderlijk met mijn haar omhoog.
Uit mijn lange haar is niet af te leiden dat er iets mis is met mijn lijf. Het groeit snel en ziet er alles behalve ongezond uit. Voorheen had ik een fijne thuiskapster en we maakten altijd grapjes dat alle power die ik had in mijn haar ging zitten.
Sinds zij stopte met knippen vijftien maanden geleden, is mijn haar niet meer geknipt. Waarom zou ik ook als het er niet droog of dor uitziet? Als ik geen last heb van gespleten haarpunten?
En zo bleef ik een knipbeurt maar uitstellen. Tot vandaag. Ik verheug me erop om vanavond onder de douche te gaan en een hanenkam te boetseren.
Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.
This post is also available in: Engels