Ik weet niet of het is omdat ik aan huis ben gebonden of dat het door mijn hersenmist komt, maar wanneer alle dagen op elkaar lijken weet ik vaak niet wat voor dag het is of wanneer iets plaatsvond. En dan zijn er incidenten waarbij ik me niet kan herinneren of ik iets deed. Daarbij begon ik te denken dat ik geluiden hoorde (al dan niet werkelijk…) en voelde ik me er heel ongemakkelijk bij. En toen kwam Bob tevoorschijn. Continue reading
Het oeuvre van Armando, pijnlijk actueel
Zondag 1 juli 2018 overleed Armando, kunstenaar die opgroeide in Amersfoort ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Dit artikel schreef ik eerder voor literair tijdschrift Schoon Schip.
De twintigste eeuw onderscheidde zich van voorgaande eeuwen door dood en verderf, oorlog en terreur. Nooit eerder vielen zoveel slachtoffers van geweld te betreuren in een tijdsbestek van honderd jaar. Deze trend lijkt zich in de 21e eeuw voort te zetten. Het klinkt afschuwelijk of zelfs inhumaan, maar zijn geweld en verwoesting niet essentiële aspecten van het mens-zijn? Waarmee het wezenlijk verschilt van andere participanten van het dierenrijk? Continue reading
De lente is een tijd van afscheid
De lente is ogenschijnlijk de tijd van de bloemetjes en de bijtjes, een periode die in het teken van nieuw leven staat. Maar afgaande op wat zich in onze tuin afspeelde, vroeg ik me al wekenlang af of het voorjaar niet eveneens de tijd van dood en verderf is.
En dit weekeinde kon ik er niet omheen. De lente is een tijd van afscheid. Continue reading
Ziek zijn zonder manieren
Afgelopen maand was ik precies dertien jaar ziek. Onvrijwillig bracht ik de meeste tijd daarvan door in huis en ik ontwikkelde uiterst vreemde gewoontes. Continue reading
Eenzijdige berichtgeving van Trouw aangaande ME
Hierbij het vervolg van mijn brief aan de ombudsman van Trouw, omdat ik vind dat er sprake is van eenzijdige berichtgeving betreffende het rapport over ME/cvs dat de Gezondheidsraad op 19 maart j.l. uitbracht. Continue reading
Waartussen precies, ombudsman@Trouw.nl?
‘Tussen je oren zit je lijf‘ was de titel van het stuk van Malou van Hintum op 24 maart in de rubriek Wetenschap van dagblad Trouw aangaande het rapport van de Gezondheidsraad over ME/CVS dat maandag j.l. verscheen. Eerder schreven Barbara Vollebregt (‘Chronische vermoeidheid blijft raadselachtig‘, 19 maart) en Edwin Kreulen (‘Chronische vermoeidheid deels erkend als chronische ziekte‘ online, met als titel in de papieren krant ‘ME deels erkend als chronische ziekte’, 20 maart) hierover, en in alle drie de stukken stond de discussie betreffende cognitieve gedragstherapie centraal. Continue reading
Breien met een schuldgevoel
Ik had niet gedacht dat het ooit zover zou komen, maar hier zit ik dan… eierwarmers te breien.
‘Het breien van eierwarmers is niet wat ik in gedachten had, toen ik aan de kunstacademie studeerde,’ mompel ik, terwijl ik vecht met het kapsel van een pomponnetje.
‘En ik had niet in gedachten om ooit een eierwarmer te worden,’ schreeuwt mijn restje sokkengaren, waardoor ik mijn wenkbrauwen optrek. Ik begrijp dat ik niet de enige ben die denkt dat een eierwarmer een breiproject van weinig niveau is. Continue reading