Het is maar iets meer dan twee maanden geleden dat ik interesse kreeg voor natuurlijk verven in het algemeen en het doen van een solar dye specifiek, maar ik heb het idee dat ik nu al een maniak begin te worden.
Of ik nu binnen in de relaxfauteuil met mijn benen omhoog zit of buiten op het loungebed lig… ik ben voortdurend bezig om naar de tuin te loeren in de hoop dat ik iets zie wat ik kan gebruiken om te verven, zoals bladeren, bloemblaadjes, bast en zelfs korstmos.
Daarnaast is er ontzettend veel te vinden online: niet alleen om ingrediënten op te zoeken, maar ook blogs om te lezen en forums om te begrijpen wat de eindeloze mogelijkheden zijn voor wat betreft methodes en experimenten die mensen delen.
Eigenlijk ben ik een obsessieve verzamelaar
De laatste twee weken van april en voor het overgrote deel van mei hadden we prachtig weer, waardoor ik me afvroeg of de zomer al in de lente was begonnen. Nog nooit was het zo vroeg in het jaar dat de tuin moest worden gesproeid.
In die tijd kreeg ik het eindelijk voor elkaar om vier mini-strengen te verven in een pot op de vensterbank met bloemblaadjes uit de tuin. De zon deed erg haar best en ik ook, denkend aan alle mogelijke ingrediënten die daarbuiten wachtten om te worden ontdekt, om tevoorschijn te worden getoverd. En dat was het moment waarop dingen uit de hand begonnen te lopen.
Gek
Met de blauwe en paarse akelei had ik een eerste succesvolle solar dye en ik besloot om de witte te elimineren. Ik verwijderde deze nadat ze hun laatste bloemblaadjes verloren – ik hield rekening met de bijen en vlinders, om de kans om volgend jaar nog meer blauwe en paarse akelei te hebben te vergroten.
En omdat de tuin veel te diep is voor mij om geregeld heen en weer te lopen… kan ik de bessen van de mahonie niet in de gaten houden, wachtend op het moment dat ze geplukt kunnen worden. Ik hoop dat er een dag komt waarop ik in staat ben om stekjes hiervan te nemen en deze plant dichterbij het huis te laten groeien. Op het moment ben ik er nog niet uit of ik er een strik om zal doen, zodat mijn partner weet op welke bessen hij moet letten.
Twee weken geleden nam hij me in de rolstoel mee naar een dierenvoedingswinkel hier een paar straten vandaan. Ze verkopen er ook planten en zaden, en we kochten zoveel donkerpaarse Million Bells petunia’s dat ze maar net op schoot pasten! Ik had het gemist toen we ze kochten, maar er bleken veel dode bloemetjes in te zitten die ik eruithaalde voordat mijn partner ze in onze verticale tuin plaatste. Stel je voor dat al die bloemblaadjes de meneer van de winkel dat had gedaan, minuten voordat we daar arriveerden. Wat zou dat zonde zijn geweest.
En dan is er nog onze robinia boom die dode takken verliest op winderige dagen. Daarop zit behoorlijk wat korstmos dat een natuurlijke verfstof is die al uit de oudheid stamt. De kleuren die daarmee worden geverfd zijn soms spectaculair: van een spetterend turkoos tot knalroze. Het is heel rustgevend om het korstmos van het oude hout te wrijven… en de textuur van dit micro-organisme is intrigerend. Ik vraag me af of ik de buurvrouw, ik zit nu even hardop te denken, kan vragen om deze takken terug over de schutting te gooien. Als ik het beleefd vraag, waarom niet? Ik ben voor minder een looney genoemd.
Juni was geen succes afgaande op het weer. De glazen potten stonden geduldig te wachten op een zonnige dag, in tegenstelling tot mij. Ik bracht de meeste dagen dik aangekleed door in huis en snakte naar andere temperaturen. Ongeduldig, trom trom trommelde ik met mijn vingers op tafel.
Eindelijk, de weersvoorspellingen laten weten dat het deze week erg zonnig met hoge temperaturen gaat worden. Maar ik heb net ontdekt dat blauwe druifjes geschikt zijn als ingrediënt om natuurlijk te verven en nu kan ik niet wachten tot het winter is.
Wil je ook mijn volgende artikel lezen; vergeet dan niet om je op de nieuwsbrief te abonneren aan de rechterzijde!
En je vindt me ook op Twitter hier: @Fleurtje_Eliza.
This post is also available in: Engels
2 Responses to Natuurlijk verven als een bezetene