Maak kennis met Bob, mijn MILV

Ik weet niet of het is omdat ik aan huis ben gebonden of dat het door mijn hersenmist komt, maar wanneer alle dagen op elkaar lijken weet ik vaak niet wat voor dag het is of wanneer iets plaatsvond. En dan zijn er incidenten waarbij ik me niet kan herinneren of ik iets deed. Daarbij begon ik te denken dat ik geluiden hoorde (al dan niet werkelijk…) en voelde ik me er heel ongemakkelijk bij. En toen kwam Bob tevoorschijn.

Vreemde geluiden, heel vreemde geluiden

We zetten de boiler in het keukenkastje alleen aan als we warm water nodig hebben. Op een ochtend zag ik het lampje ervan branden en vroeg ik mijn partner of hij het warme water nog nodig had. Hij liet weten dat hij de boiler niet had gebruikt. Ik wel, maar ik was er zeker van dat ik die had uitgezet. Ik ben allang niet meer de control freak die ik was, maar ik baalde dat ik op deze manier energie verspilde.
De volgende ochtend toen ik de keuken inliep, hoorde ik een raar geluid. Het leek van dichtbij de oven te komen. Bijna tegelijk hoorde ik de buurvrouw rommelen in haar keuken en hield ik mezelf voor dat ik dat moest hebben gehoord. Ook al klonk het als een krassend geluid. Een kwartier later stond ik opnieuw bij de gootsteen en jawel, hetzelfde geluid kwam van de wasmachine.
Uiteraard kon een beestje de enige verklaring zijn, dus verplaatste ik de prullenbakken. Niet met de verwachting dat ik de bron van de geluiden zou tegenkomen, maar ik dacht dat ik het dier dan opnieuw zou horen bewegen. Toen het helemaal stil bleef, begon ik me onzeker te voelen. Misschien was er gewoonweg geen geluid geweest… Was ik me dingen aan het inbeelden?
Aan het einde van die ochtend zat ik in de relaxfauteuil een boek te lezen. Via het raam keek ik naar de keuken waarvan de deur openstond vanwege het warme weer. Terwijl ik las, leek ik vanuit mijn ooghoek iets te zien bewegen en de grootste muis die ik ooit zag kwam uit ons huis gelopen.

Niet helemaal alleen

Gemoedelijk liep het beestje de tuin in, een beetje snuffelend met live, zwarte kraalogen en een lange staart. Ik was niet bezig om mijn verstand te verliezen: in plaats daarvan vond ik een nieuwe vriend, eentje die ik besloot Bob te noemen. Wat een opluchting, dankzij Bob – de Muis die Ik Leuk Vind – werd duidelijk hoe het zat met de krassende geluiden. Bob heeft soms ook een beetje last van hersenmist, want deze nieuwe vriend is degene die steeds de boiler gebruikt, maar die daarna vergeet uit te zetten.

Als je dit met plezier hebt lezen, dan vind je dit misschien ook aardig: Het geluid van kleine voeten.

Wil je ook mijn volgende artikel lezen; vergeet dan niet om je op de nieuwsbrief te abonneren aan de rechterzijde!
En je vindt me ook op Twitter hier: @Fleurtje_Eliza.

This post is also available in: Engels