Half acht ‘s morgens

Een ploeg timmerlieden en schilders kwam de huizen in onze straten opknappen. Ze werkten van half acht ’s morgens tot half vier in de middag. Al bij aanvang van hun werkdag stonden ze voor de deur om te vragen of we ramen en deuren op een kier wilden zetten.
Aan de buurvrouw vroegen ze dit pas later in de ochtend, want zij was 85 jaar oud en voor haar was het zielig om zo vroeg voor de deur te staan, dachten ze. Ze moesten eens weten.

De timmerman vroeg me hoe het kwam dat ik uitgerekend thuis was op dagen dat ze aan het werk waren. Op datzelfde moment sprak de schilder me aan en kon ik doen alsof ik de vraag van de timmerman niet had gehoord. Dat is maar goed ook, want ik weet nog steeds niet wat ik zou hebben gezegd. Ik schaam me niet voor mijn ziek zijn, maar het is niet eenvoudig uit te leggen. Ik had kunnen vertellen dat ik net zo oud ben als mijn buurvrouw, maar dankzij plastische chirurgie er nog steeds uit zie als een 34-jarige. Het zou niet heel veel schelen met de werkelijkheid (ik voel me als een 85-jarige), maar ik denk niet dat hij dit verhaal zou hebben geloofd.
Het waren uitsluitend mannen die onze mini-make-over kwamen uitvoeren. En op eentje na, zagen ze er allemaal uit alsof ze zes maanden zwanger waren. Zo zie je dat uiterlijke schijn kan bedriegen: ik zag er niet ziek uit, maar was en ben dat wel. Zij zien eruit alsof ze in verwachting zijn, maar dat zou een biologische zeldzaamheid, of zelfs een bezienswaardigheid zijn! Het dik zijn maakte natuurlijk maar weinig uit, zolang het werk maar secuur was. En ze zich ook een beetje gedroegen…
De gehele buitenboel was gedaan behalve de voordeur. Toen een schilder hiervoor langskwam, vroeg hij: ‘laat u de voordeur de rest van de dag open staan, mevrouwtje?’ Mevrouwtje?! Maar goed dat hij de laatste van alle werklui was en het werk er nu op zat.

Inmiddels is deze straat ook van glasvezel voorzien. Er werden sleuven van wel een meter diep gegraven, waarin de kabels verdwenen. Dit waren eveneens enkel en alleen mannen. Ze waren minder dik, maar niet minder luidruchtig en werkten tijdens dezelfde uren op een dag. Gelukkig voor mij hoefden voor dit werk geen deuren of ramen open en dicht.
Het wachten is nu op de aansluiting van de glasvezel naar ons huis. Als tegen die tijd een meneer aanbelt om die in orde te maken, dan hoop ik dat het niet om half acht ’s morgens is. Of dat hij me ‘mevrouwtje’ noemt.

Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.