Groene nagellak en groen gras

Ik ben niet mijn lichaam. Lees: ik ben meer dan ziek, moe en onhandig.

Afgelopen week kwam mijn partner een uurtje eerder thuis van zijn werk en trof het huis geheel donker aan. Ik hoorde de bezorgdheid in zijn stem, toen hij vroeg of het wel goed met me ging. Kennelijk verwachtte hij dat het slecht me ging, omdat ik alle lichten uit had. Juist op die dag voelde ik me wel oke en op dat precieze moment lag ik te mediteren.
Compassie hebben met mezelf, mindful zijn, zen, iets meer in balans, is wat ik hoop te bereiken door minstens een keer per dag te mediteren. Dit en proberen geen aandacht te schenken het legendarische, deprimerende groene gras dat zich voortduren buiten bevindt. Ergens.
Maar nadat ik de tuit van mijn prachtige, blauwe theepot per ongeluk heb stukgeslagen, baal ik zo van mijn eigen onhandigheid, dat ik op het punt sta om de rest ervan tegen de muur stuk te slaan. In plaats daarvan eet ik een halve zak chips leeg en ga ik daarna een chocoladereep te lijf. Gelukkig ben ik slank gebouwd en hoef ik me geen zorgen te maken over mijn gewicht.
Daar bovenop ben ik gezegend met een goed stel hersens, waardoor er tekeningen, verhalen, brei-ontwerpen en andere hersenspinsels uit mijn handen komen. Mijn handen zijn vol sproeten en getooid met groene nagellak. De diverse tinten lak zijn er meermalen per week om het leven kleur te geven en me op te vrolijken.

Dus ik ben inderdaad mijn lichaam. Ik ben mijn lichaam en ziel en groene nagellak. Geen paniek. Ik draag niet uitsluitend nagellak, ik ben heus aangekleed. Ik ben niet degene die naakt in huis en tuin is. De buren zouden weleens jaloers kunnen worden op mijn tengere groene gras.

Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.

This post is also available in: Engels