Ik maak er werk van om voor de vogels te zorgen in deze koude tijd. Het klinkt simpel om wat vetbollen op te hangen en zaad in een vogelhuisje te doen, maar in mijn geval komt er meer bij kijken.
De dag begon met het aantrekken van vele katoenen lagen, beëindigd met een dik, wollen vest. Alvorens later op de dag de kou buiten te trotseren, is nog een aankleedsessie noodzakelijk. Het betreft dan minimaal twee sjaals, even zoveel mutsen, een joggingbroek en een winterjas. De vogels hebben het ophangen van de pindanetjes en vetbollen in de achtertuin vlot in de gaten. Uit dankbaarheid doen ze een wave: ze zitten op een rijtje en om beurten maken ze een sprongetje. Na enkele minuten in de frisse buitenlucht ga ik gauw weer naar binnen om me te ontdoen van de vele kledingstukken en neem vervolgens plaats in mijn kantoor (lees: op de bank).
En wanneer ik lig, hoor ik kauwen schreeuwen, ze behoren duidelijk niet tot de categorie ‘zangvogels.’ Ik zie ze niet, maar stel me voor dat ze verdeeld over de takken van de huizenhoge den verderop zitten. Waarover zouden de beestjes het hebben? Mogelijk bespreken ze zich over de kwaliteit van het vogelvoer in de wijk, beklagen ze zich over de ingevlogen soortgenoten die van elders afkomstig zijn, nemen ze hun goede voornemens voor het nieuwe jaar door of roddelen ze over mij als de mevrouw die zowat niks anders doet dan op de bank liggen.
Ik vermoed dat dat in deze buurt niet veel voorkomt. Geregeld zie ik vanuit mijn liggende positie door het raam aan de voorkant van het huis buurmannen komen en gaan op de fiets, dan wel met de auto. Of ze vegen hun straatje schoon. De buurvrouw wandelt voorbij met haar boodschappen en ik hoor dat iemand ergens ramen staat te zemen. Zelfs met dit weer. Voor al deze mensen hebben de kauwen waarschijnlijk geen oog. Hun vergadering is ten einde en ze storten zich massaal op het verse voer in onze achtertuin.
Het is duidelijk dat veel vogels aanschuiven aan het diner van zaad en kliekjes in ons vogelhuisje. Er breekt zowat een burgeroorlog uit tussen verschillende gevleugelde soorten. Als ze maar geen bloed op de ruiten achterlaten, hun poepjes zijn al erg genoeg. Je begrijpt het goed, ik ben geen voortreffelijke huisvrouw. Wel een liefhebber van flora en fauna. Ik geloof dat dat beter is voor mijn karma, dan een goede huisvrouw te zijn!
Ik negeer het feit dat we staan aan de overgang naar weer een nieuw jaar, omdat de kans bestaat dat deze niet veel anders dan de voorgaande jaren zal zijn. Indien de kwaliteit van mijn leven niet verbetert, dan heb ik slechts een goed voornemen voor 2011 en dat is een herinrichting van mijn kantoor. Zodat ik uitsluitend nog kijk naar wat zich in de achtertuin afspeelt. Als de vogels maar blijven komen.
Aan allemaal: de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Laat het vol vreugde zijn en voorspoed wat betreft gezondheid.
This post is also available in: Engels