Geen dag zonder plezier – hoe de iManor tot stand kwam

Een dag niet gebreid, is een dag niet gelachen, is mijn motto als breifanaat. En ook al gaat tuinieren me lang niet zo gemakkelijk af, ik ben gezegend met een behoorlijke tuin.
Ik kijk graag naar de natuur vanachter het raam, het is een fijne – maar niet altijd praktische – afleiding van de dagelijkse beslommeringen. Vaak liggen de naalden op mijn schoot en ben ik helemaal vergeten dat ik zat te breien.

Als ik mijn vrienden op Ravelry (knitting community) niet had, dan had ik verondersteld dat gebreide of gehaakte vogelhuisjes uitsluitend ter decoratie waren. Maar bij een van hen (uit Amerika) bouwden meesjes er een nest in, afgelopen lente. Toen ik dat las, nam ik me voor om elf een nestkast te ontwerpen. In de hoop dat vogeltjes in mijn tuin net zo gecharmeerd zouden zijn van een wollig huisje als van eentje van hout.
Aan het begin van de afgelopen herfst werd de eerste iManor in de tuin opgehangen als proefproject. Ik heb me verdiept in de afmetingen van nestkastjes en onderzoek gedaan naar de maten van de kasten voor tuinvogels, en de verschillende maten voor diverse vogelsoorten met betrekking tot het invlieggat. Zodoende zijn de nestkastjes geschikt voor allerlei soorten meesjes, huismussen en heggenmussen. Dit ontwerp heeft geen stokje onder het invlieggat, want dat maakt het voor roofdieren gemakkelijker om binnen te dringen.

Bezoekers in de tuin

Het proefproject bleek een interessant experiment, zowel voor mij als voor de vogels die op geen enkele manier bang voor het gebreide object waren. Een roodborst (dezelfde die de tuin al vier jaar op rij bezocht) zat geregeld op een tak ernaast, heel levendig en ontspannen. En zowel de koolmeesjes als de pimpelmeesjes zag ik bovenop de iManor zitten of er zelfs aan zien hangen!
Maar natuurlijk waren de weersomstandigheden de hoofdzakelijke reden voor deze proefperiode. Al vroeg in de herfst hadden we behoorlijk stormachtig weer met een overvloed aan regen. Maar zowel de vorm als het materiaal zagen er maanden later nog prima uit.
Met de iManor in de tuin bracht ik nog meer tijd door met het kijken naar wat zich buiten afspeelde, en negeerde ik heel tevreden mijn breiwerk. Sommige bezoekers waren zeldzaam, zoals een specht, winterkoninkje, boomkruiper of een kleine egel op de laatste zachte dag van de herfst. En omstreeks die tijd zag ik een vrouwelijk goudvink voor het eerst in mijn leven.

Stash busting

Door al deze prachtige beestjes realiseerde ik me hoe fragiel de natuur is, en er borrelden allerlei rare ideeën in me op… zou het mogelijk zijn om zo een grote nestkast te bouwen dat het dame en heer Specht kan huisvesten? Zou ik een ontwerp kunnen bedenken dat onderdak en bescherming biedt aan egeltjes in de winter? En wat te denken van een gebreid insectenhotel, zou dat niet gaaf zijn?
We kunnen de wereld niet redden met breien…, daarom is het van belang heel bewust ons garen te kiezen. Probeer garen in je wolvoorraad te vinden in plaats van weer enkele nieuwe bollen te kopen. Ik heb zelfs kledingstukken uitgehaald en het garen opnieuw gebruikt. Elke natuurlijke kleur is geschikt en trekt op die manier niet de aandacht van katten en andere roofdieren. En het enige wat rest is afwachten tot een dame en van de iManor arriveren. Een dag zonder natuur is een dag zonder plezier, nietwaar?

Het prachtige garen is geverfd door Janet van der Brug

Dit artikel verscheen als gastblog bij Knotions. Het patroon voor de iManor is gratis en ook via Ravelry te vinden.

Wil je ook mijn volgende artikel lezen; vergeet dan niet om je op de nieuwsbrief te abonneren aan de rechterzijde!
En je vindt me ook op Twitter hier: @Fleurtje_Eliza.

This post is also available in: Engels