Slechts een paar dagen nadat ik mijn laatste stuk over zeep schreef – waarin het woord ‘poep’ voorkwam, vertelde iemand me een grappig verhaal over poep. Niet schrikken, het gaat gewoon over zindelijk worden. Heb ik ooit een onfatsoenlijk verhaal verteld?
Twee vrouwen deelden verhalen over hun kleinkinderen. Eentje vertelde heel trots hoe ze haar kleinzoon uit de luiers had gekregen. Telkens als hij op de w.c. of zijn potje ging, dan kreeg hij een kadootje. Binnen no-time had het ventje volledige controle over zijn darmen. Dat is nauwelijks een verrassing te noemen, lijkt me.
Maar toen dezelfde methode werd toegepast op het kleinkind van de andere grootmoeder, ging het compleet anders. Dit kind zat vervolgens de hele dag op de w.c. De hele dag, hij ging niet eens meer buiten spelen. In plaats daarvan wachtte hij tot de reden voor zijn kado tevoorschijn kwam.
Ik heb al sinds ik ziek ben zo mijn problemen met mijn darmen. Het zou werkelijk geweldig zijn als een van die dames mij zo een belofte zou doen. Het zou elke dag Kerst zijn.
Maar natuurlijk vind ik deze methode met poep-presentjes ronduit belachelijk. Wat is er mis met een schouderklopje of desnoods een juichkreet?
Echter, ik weet niet zo goed wat ik moet denken van het jongetje dat daar maar zit, te wachten op zijn drol. Ofwel is hij geniaal, ofwel zal hij later in het leven een bankster blijken te zijn.
This post is also available in: Engels