Waren je paasdagen fijn? Heb je paaseieren gezocht en gevonden? Wij doen niet mee aan zulke feestelijkheden, maar afgelopen jaar hadden we een kip wel vijf meter hoog in de boom en een man in onze tuin. Hij droeg niet eens een paashaaspak.
Nee, ik schrijf dit niet nadat ik een Advokaatje had voor ontbijt. Dit is wat er werkelijk gebeurde…
In de eerste week van 2015 verscheen er een kip in de tuin. Dit was een heel ander soort vogels spotten. Ik strooide broodkruimels en keek naar het beestje, ik was gefascineerd door de vogel die uit het niets verscheen. En zo verdween het ook weer, al na een paar dagen. Ik heb het erna niet meer gezien.
Maar kennelijk werd het wel gehoord bij het ochtendgloren. Niet zo vaak door mij, ik slaap met oordopjes in. Mijn partner zei dat hij het beestje geregeld een straat verder tegenkwam.
En drie maanden later met Pasen zat het halverwege onze boom, zoals ik zei. Het was hetzelfde kippetje, met hetzelfde verenkleed, maar deze was minstens twee keer zo groot. Het huis hiernaast stond toen nog te koop en uit die tuin kwam een man. Een andere man droeg een lange stok en duwde de kip uit de boom. Gezien de snelheid waarmee het vervolgens door onze tuin holde, nam ik aan dat het beestje ongedeerd was. De ene man joeg de kip terug naar hiernaast en uit de gesmoorde geluiden die erop volgden, maakte ik op dat het beestje was gevangen.
Die mannen hebben de buurt een dienst bewezen, aldus mijn partner. Ik neem aan dat hij sprak namens normale mensen uit de buurt, zij die zonder oordoppen slapen.
Begin van deze maand was de nieuwe buurvrouw bezig om gaten in het hek te dichten met kippengaas. Ze vertelde me dat ze twee kippen zou nemen. Voor een tel overwoog ik om haar geld te bieden om het hek niet helemaal dicht te maken. Het zou geweldig zijn om die beestjes door de tuin te zien hollen.
Maar ik heb een oplossing bedacht. Op zachte dagen zit ik in de tuinstoel naast het hek. Dat is wellicht wat raar, maar ik zit niet mijn buurvrouw te bespieden – al dan niet in een paashaaspak. Ze is erg aardig, maar ik wil gewoon naar de kippen kijken!
Recently, a new and private community started on Google+: Being matters.
A mindfulness group for the chronically ill. Forget symptoms, instead embrace your soul and inner calm. Just breathe and be… You are not alone.
Life can be hard or may look turned upside down when being ill for years. Let us help each other out by sharing thoughts and trying to find peace. We are not human doings, we are human beings.
>> Please, feel free to join or share <<
This post is also available in: Engels