Een buiging voor jezelf, dames

We lieten de Olympische Spelen achter ons en vandaag heb ik uitsluitend aandacht voor me, myself and I, want vandaag is het de Internationale Dag van de Vrouw.

Inderdaad, de Internationale Dag van de Vrouw zou moeten gaan over vrouwenrechten. Als een vrouw met een of andere vreemde ziekte, heb ik het jaren geleden al opgegeven om voor mijn rechten te strijden. Dat is wat er kan gebeuren in het leven van mensen met Myalgische Encephalomyelitis (die voornamelijk vrouwen zijn – hoe raar is dat?). Ik heb het daadwerkelijk geprobeerd, maar ik faalde. Hoe dan ook, vandaag kan ik het mijn dag maken. Ik ben een vrouw. En laat me daarom opscheppen over het moment dat alles behalve feminisme omvat. Mij maakt dat niet uit, want ik voelde me alsof ik een Olympisch atlete was.
Dat moment deed zich voor toen de huishoudelijke hulp er niet was om ons huishouden op orde te houden. Het enige dat moest gebeuren was het schoonmaken van het toilet. De live-versie Cowboys van Portishead is het allerbeste nummer om het sanitair te poetsen. Het heeft een bijna agressief, opzwepend tempo om je lijf in beweging te krijgen en deze klus in die vijf minuten te klaren. Inderdaad, ik ben geen huishoudelijk hulp van beroep.

Ik was bijna klaar en hijgde zowat, maar het beste moest nog komen. Het juichen en applaudisseren aan het einde van het nummer. Als ik die gouden medaille van chocolade nog had, waarover ik de laatste keer vertelde, dan zou ik die trots om mijn nek dragen. Maar in plaats daarvan, maakte ik een diepe buiging bij het applaus dat uit de speakers kwam.

Het nummer Cowboys van Portishead vind je hier.
En voor wie de laatste column over de Olympische Spelen heeft gemist: Oranje pakken.

Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elke nieuw item een email toegestuurd.

This post is also available in: Engels