Vanwege mijn gebrekkige gezondheid breng ik de meeste dagen thuis door. Wanneer ik wel buiten de deur ben, heb ik altijd iets te breien bij me.
Ik weet het, op 8 juni is het Knit In Public Day, de dag dat breiers wereldwijd eropuit trekken. Maar voor mij is elke dag geschikt om buitenshuis te breien.
Vaak leidt dit tot mannen die grappen maken dat ze een nieuw paar sokken of een trui nodig hebben en vragen of ik dat kan breien. Of dames die vertellen over wat ze vroeger zelf maakten, zich hardop afvragend of ze het nog zouden kunnen.
Mijn laatste bezoek aan de huisarts was anders. Niemand vroeg iets over mijn breiwerk of gaf er commentaar op, mij was het om het even. Als ik daadwerkelijk behoefte had aan een praatje, dan zou ik T-shirt-garen bij me hebben. Dit materiaal is gemaakt van repen katoen op een bol of koon die zo groot is dat het niet in mijn tas past. En ik zou een trolley nodig hebben om het te kunnen vervoeren, omdat het zo zwaar is. Om nog maar te zwijgen over de naalden van tenminste 12 mm. Ik ben er zeker van dat het iemand zou opvallen en dat iemand gemakkelijk een opmerking zou maken.
Mijn huisarts was – zoals gebruikelijk – laat, maar ik bracht de tijd door met mijn breiproject. Kennelijk zaten meer patiënten al enige tijd te wachten, want een dame op leeftijd zat te mopperen, dat het duidelijk was dat ‘alle artsen aan de thee zaten. Op hetzelfde moment. En dat ze er waarschijnlijk nog wel eentje inschonken.’ Ze deed alsof ze het grappig bedoelde, maar klaarblijkelijk was ze geïrriteerd.
En ik ergerde me aan haar vervelende ongeduld. Ik wou dat ze haar klep hield. Letterlijk, want ik dacht eraan om naar haar toe te lopen en mijn bol garen erin te proppen. Daarna zou ik haar de pennen geven (jep, geven, in plaats van haar aan te vallen met mijn fijne instrumenten) en aan het werk zetten. Dit zou weleens een goede therapie voor beheersbaarheid kunnen zijn – voor ons allebei.
Geen paniek, ik breide gewoon verder. Er raakten geen oude dames gewond die middag in de wachtkamer, tenminste niet door mij.
Dus brei in vrede, mijn breivrienden. Ofwel op 8 juni terwijl je buiten zit te breien op K.I.P. Day, ofwel thuis bij een fijn kopje thee.
En als je besluit het breiwerk ergens mee naar toe nemen: steek dan bamboe of plastic pennen bij je. Voor het geval je een mopperende, oude dame treft en jullie allebei je geduld verliezen.
Nog een verhaal over t-shirt garen: Ik praat tegen mijn Zpagetti.
Op de hoogte blijven kan door je eigen email adres in te vullen op de contact pagina. Je ontvangt dan bij elk nieuw item een email toegestuurd.
This post is also available in: Engels